"ನಂಗಿಷ್ಟಾಗಿದ್ದನ್ನ ಮಾಡಬೇಡ ಯಾವಾಗ್ಲೂ ದೋಸೆ ಇಡ್ಲಿನೇ"ಎಂದು ಸಿಡಿಮಿಡಿಗೊಳ್ಳುವ ತಂಗಿ."ನನ್ನ ಪೆನ್ನಲ್ಲಿ ಇಂಕು ಖಾಲಿಯಾಯ್ದು,ಕರ್ಚಿಫ್ಕಾಣಿಸ್ತಿಲ್ಲೆ,ಛತ್ರಿ ಎಲ್ಲಿಟ್ಟಿದ್ದೆ" ಎಂದು ಕಿರಿಚುವ ನಾನು.ನಮ್ಮನ್ನು ಶಾಲೆಗೆ ಕಳುಹಿಸಿ ತಿಂಡಿತಿನ್ನುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ "ಒಡ್ತಿರೇ!! ಪಾತ್ರೆ ತಿಕ್ಕುದು (ಸೋಪ್)ಖಾಲಿನ್ರೊ, ಕರು ನೋಡ್ರಾ ಅಕ್ಕಚ್ಚು (ಕಲಗಚ್ಚು) ಕುಡ್ಯುದಿಲ್ಲಾ"- ಮಾಸ್ತಿಯ ಕಾಟ."ಜಯಾ ನನ್ನ ವಾಚ್ ಎಲ್ಲಿ?, ಚೀಟಿ ಕೊಡು ಬೇಗಾ"- ಅಪ್ಪನ ಗೋಳು. ಹೀಗೇ ಒಂದೇ ಎರಡೇ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗ್ತಿದ್ದ ಅವಳಿಗೆ ಸುಸ್ತಾಗ್ತಾ ಇದ್ಯಾಂತ ನಾವ್ಯಾರೂ ಕೇಳಲೂ ಇಲ್ಲ,ಅವಳುಹೇಳಲೂ ಇಲ್ಲ.
ಕಾಲಚಕ್ರವುರುಳಿದೆ,ನಾನೀಗ ಗೃಹಿಣಿ.ನನಗೀಗ ಪ್ರತೀ ಕ್ಷಣವೂ ಆಯಿಯ ದಿನಚರಿಯದ್ದೇ ನೆನಪು ಮರುಕಳಿಸುತ್ತದೆ.ಬೆಳಗ್ಗೆ ಏಳುವಾಗ,ತಿಂಡಿ-ಬುತ್ತಿ ಮಾಡಿ ಕಛೇರಿಗೆ ಓಡುವಾಗ,ನಾನ್ಮಾಡಿದ ಅಡಿಗೆಯ ಬಗ್ಗೆ ವಿಮರ್ಶೆ ಕೇಳಿದಾಗ,ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ಅವಳದೇ ಕನವರಿಕೆ. ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾಅವಳಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದರೆ ಮುಗುಳ್ನಗೆಯೇ ಅವಳ ಉತ್ತರ
ಇವತ್ತು 'ವಿಶ್ವ ಅಮ್ಮಂದಿರ ದಿನ'.. ನನಗೋ ಪ್ರತಿದಿನವೂ,ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣವೂ ಅಮ್ಮನ ದಿನವೇ.. ಇ ಲೇಖನ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಆಯಿಗೆ,ನನ್ನ ಮಗಳಂತೆಪ್ರೀತಿಸುವ ನಮ್ಮವರಮ್ಮ ನನ್ನ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಹಾಗೂ ಮಾತೃಹೃದಯವುಳ್ಳ ಎಲ್ಲಾ ಅಮ್ಮಂದಿರಿಗೂ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಅರ್ಪಣೆ.
ನಿಮ್ಮ ಮಗಳು,
ಶುಭಶ್ರೀ ಭಟ್ಟ